نحوه نورپردازی در دکوراسیون نقش خیلی مهمی دارد. نورپردازی در یک اتاق نه تنها در آرامش افراد ساکن،بلکه در بزرگ یا کوچک نشان دادن فضا نقش بسیار مهمی بازی می کند. هر چه نور یک اتاق کم تر باشد فضای اتاق کوچکتر و دلگیرتر است و هر چه نور بیشتر باشد، اتاق بزرگتر و دلبازتر به نظر می آید. از آنجایی که اصلی ترین منبع ورود نور و روشنایی در هر فضا، پنجره است، برای استفاده بیشتر از نور طبیعی، باید از پرده های توری و حریر استفاده کرد و این مسئله در شب به تناسب فاصله لوسترها و آباژور از سقف و دیوارها دارد.
به عنوان مثال در آشپزخانه این اصول حتما باید رعایت شود. چون آشپزخانه مرکز ثقل یک آپارتمان است و جایی است که کدبانوی خانه بیشترین وقت خود را در آن می گذراند و رفت و آمد زیادی به آنجا دارد. اگر بخواهیم به صورت سنتی از وسط آشپزخانه لامپ یا لوستری را آویزان کنیم و فقط نور از آنجا منتشر شود،طبعا افراد باید پشت به نور مشغول کارهای خود شوند و سایه خودشان بر آن مسلط می شود. با توجه به ساختار کابینت های امروزی نسبت به قبل، ما در قسمت هایی از آشپزخانه که اغلب در آنجا مشغول به کار هستیم احتیاج به نور اضافی داریم.. مثل سطح روی اجاق گاز، سینک ظرف شویی و سطوح روی کابینت ها به منظور آماده کردن غذا. اگر آشپزخانه، محلی برای صرف غذا هم باشد،می توانیم از چراغ های سقفی که قابل تنظیم است استفاده کنیم. نورپردازی در حمام و سرویس ها از اهمیت کمتری نسبت به سایر جاهای منزل برخوردار است، ولی نسبت به خود از اهمیت خاصی برخوردار است و نباید ساده از آن گذشت.
اتاق نشیمن باید طوری طراحی شود که افرادی که او آن استفاده می کنند از نور خورشید بیشترین استفاده را ببرند. چون اتاق نشیمن معمولا در بعد از ظهرها مورد استفاده بیشتری دارد. برای روشن کردن سرتاسر اتاق نشیمن می توانیم از نورهای سقف،دریچه های دیواری و نور خارجی استفاده کرد. می توانیم نورهای منطقه ای به وسیله لامپ های رومیزی یا دیواری و یا لامپ های سقفی ایجاد کنیم.
شاید تشخیص اینکه یک اتاق خواب نور خوبی دارد یا نه، کار راحتی نباشد ولی از تبعات آن می توانید بفهمید. مثلا اگر از خواب بیدار شدید و دیدید سرتان درد می کند،چشمهایتان قرمز است و یا از همان ساعات اولیه حالتی پرخاشگر دارید،همه نشانگر این است که نورپردازی مناسبی ندارید. چرا که نورپردازی خوب باعث می شود در خانه خود احساس آرامش و امنیت کنید. نورپردازی باید طوری طراحی شده باشد که با فشار یک کلید به راحتی بتوانید نور اتاق را کم و زیاد کنید. مثلا اتاق خواب خود را از یک اتاق نورانی به یک اتاق آرام و رمانتیک تبدیل کنید. در اتاق خواب ها نور اصلی باید در ارتفاع پایین و به صورت موضعی باشد. این نورها حتی می تواند در گوشه های اتاق به صورت مخفی باشد و فقط زمین را روشن کند.
یکی از مسال مهمی که در اتاق خواب کودک باید به آن توجه شود، وضعیت نور اتاق است. در آپارتمان ها، اتاق کودک بهتر است در جنوب شرقی منزل واقع شود تا از انرژی زندگی بخش خورشید برای سلامت کودک استفاده شود. در فنگ شویی آمده که بهتر است اتاق کودک ۸ ضلعی باشد با نور طبیعی و تهویه مناسب و با فاصله نزدیک به اتاق والدین و اگر اتاق به صورت طبیعی تاریک است از نورهای بیشتر استفاده کنیم. به طور کلی وضعیت نور اتاق خواب کودک به لحاظ سن آنها باید از حساسیت بیشتری برخوردار باشد. مثلا در روز نور زیادی داشته باشد تا کودک بتواند دنبال وسایل خودش بگردد، رنگ ها را تشخیص دهد و بتواند لباسهایش را راحت عوض کند. بتواند نقاشی کند و درس هایش را بخواند و در هنگام شب نور به قدری باشد که بتواند راحت استراحت کند و یا وقتی بیدار شد بتواند اطرافش را ببیند. از تخت خواب بیرون بیاید و راه برود.
از آنجا که فعالیت های اداری عموما در روز انجام می شود، نورهای مصنوعی، مکمل نورهای طبیعی در روز است. در ساختمان های اداری معمولا عرض ساختمان زیاد است و قسمت های مرکز از نور طبیعی کمتر بهره می برند. بخاطر همین در این قسمت ها نور مصنوعی در اولویت قرار دارد. در ساختمان های اداری نور پردازی در نمای ساختمان انجام می شود. در سالن های کنفرانس و گردهمایی، تأمین روشنایی برای بهتر دیدن چهره ها به اندازه روشن کردن میزها اهمیت دارد. محل های گفتگو، انتظار و استراحت بهتر است به سبک فضاهای مسکونی نورپردازی شود تا محیطی دوستانه و آرام بخش بوجود بیاورد. با نورپردازی مناسب می توانیم زیبایی ساختمان را تا حد قابل توجهی اضافه کنیم در هر حال معماری و روشنایی دو مقوله غیرقابل تفکیک هستند.
